اعتبار چیست و با وام چه تفاوتی دارد؟

اعتبار (credit) در اصطلاح سرمایه‌ایست که از طرفِ یک شخص (حقیقی یا حقوقی) به شخص دیگری وام داده می‌شود.  افراد به‌طور معمول هزینه کالاها یا خدمات مورد نیاز خود را به دو روش پرداخت پول نقد یا پرداخت با استفاده از کارت‌های بانکی انجام می‌دهند. جدای از این دو روش که سال‌هاست در ایران مورد استفاده قرار می‌گیرند، روشی محبوب برای پرداخت هزینه‌ها در بسیاری از نقاط جهان پذیرفته شده است که با عنوان خرید اعتباری شناخته می‌شود. در خرید اعتباری افراد یا از کارت‌های اعتباری استفاده می‌کنند که از سوی بانک‌ها و مؤسسات مالی صادر می‌شود، یا از سرویس‌هایی جدیدتر با عناوینی مثل «الان بخر، بعداً پرداخت کن» (Buy Now Pay Later یا به اختصار BNPL) استفاده می‌کنند.

هر بار که یک شخص اعتبار جدیدی (کارت اعتباری، وام خرید خانه و …) از یک شرکت خاص کسب می‌کند، آن شرکت گزارش این اعتبار را که شامل جزئیات پرداخت و سایر اطلاعات مالی است برای اداره‌های اعتباری (credit beuraus) می‌فرستد. این اداره‌ها گزارش‌های شرکت‌ها و مؤسسات مالی مختلف را جمع‌آوری کرده و بر مبنای آن‌ها برای هر فرد یک گزارش مالی تهیه می‌کنند که در آن بر اساس فرمولی خاص، یک امتیاز اعتباری (credit score) برای آن فرد تعریف می‌شود. هر چقدر امتیاز اعتباری یک شخص بالاتر باشد، بدین معنیست که وی صلاحیت بیشتری برای دریافت اعتبار دارد.

امتیاز اعتباری شما چقدر است؟

بر اساس اعلام سایت رسمی دولت کانادا (Canada.ca) دو مؤسسه‌ی اصلیِ تهیه‌ی گزارش اعتباری عبارتند از: Equifax
TransUnion با جست‌وجوی نام این شرکت‌ها می‌توانید به آدرسِ اینترنتی آن‌ها مراجعه نموده و سپس با وارد کردن اطلاعات مربوطه، میزان امتیاز اعتباری خود را مشاهده نمایید.

حد اعتبار چیست؟

حد اعتبار حداکثر مبلغ اعتباری است که یک مؤسسه مالی به یک مشتری در قالب کارت اعتباری یا خط اعتباری اختصاص می‌دهد. وام‌دهندگان معمولاً حد اعتبار را بر اساس اطلاعات خاصی درباره متقاضی اعتبار، از جمله درآمد و وضعیت شغلی آن‌ها تعیین می‌کنند. حد اعتبار یک عامل مهم است که می‌تواند بر امتیاز اعتباری مصرف‌کنندگان و توانایی آن‌ها برای دریافت اعتبار در آینده تأثیر بگذارد.

نکاتی که بهتر است بدانید:

  • حد اعتبار حداکثر مبلغ اعتباری است که از یک مؤسسه مالی دریافت می‌کنید.
  • محصولاتی مانند کارت‌های اعتباری و خطوط اعتباری دارای حد اعتبار هستند.
  • وام‌دهندگان معمولاً حد اعتبار را بر اساس اطلاعات موجود در گزارش اعتباری مصرف‌کننده و عوامل دیگر تعیین می‌کنند.
  • متقاضیان با ریسک بالا معمولاً حد اعتبار کمتری دارند، در حالی که متقاضیان با ریسک پایین‌تر معمولاً حد اعتبار بالاتری دریافت می‌کنند.
  • معمولاً ایده‌آل نیست که از حداکثر حد اعتبار خود استفاده کنید.

نحوه عملکرد حد اعتبار

حد اعتبار حداکثر مبلغی است که وام‌دهنده به شما اجازه می‌دهد با استفاده از یک کارت اعتباری خاص یا یک خط اعتباری گردان خرج کنید. وام‌دهندگان این حد را بر اساس عوامل مختلفی مانند امتیاز اعتباری، درآمد شخصی، و سابقه بازپرداخت وام تعیین می‌کنند. به طور کلی، وام‌دهندگان به متقاضیانی که ریسک کمتری دارند، حدود اعتبار بالاتری ارائه می‌دهند. حد اعتبار می‌تواند به هر دو نوع اعتبار تضمینی و غیرتضمینی اعمال شود. اگر خط اعتباری تضمینی باشد یا توسط وثیقه پشتیبانی شود، وام‌دهنده ارزش وثیقه را نیز در نظر می‌گیرد و ممکن است حد اعتبار بالاتری ارائه دهد.

به عنوان مثال، اگر خط اعتباری با وثیقه مسکن (HELOC) دریافت کنید، حد اعتبار شما تا حدی بر اساس میزان مالکیت شما در خانه تعیین می‌شود. وام‌دهندگان معمولاً به متقاضیانی که ریسک کمتری دارند، حدود اعتبار بالاتری می‌دهند و برای متقاضیان با ریسک بالاتر، حدود اعتبار پایین‌تری تعیین می‌کنند. حد اعتبار، چه در کارت اعتباری و چه در خط اعتباری، به یک صورت عمل می‌کند. شما می‌توانید تا حد اعتبار خود خرج کنید. اگر از حد اعتبار فراتر بروید، ممکن است با جریمه یا هزینه‌های اضافی مواجه شوید. اگر کمتر از حد اعتبار خرج کنید، می‌توانید تا زمانی که به حد اعتبار برسید، از کارت یا خط اعتباری استفاده کنید.

نکته مهم: یکی از معایب حدود اعتبار بالا این است که ممکن است منجر به خرج کردن بیش از حد شود، به طوری که نتوانید پرداخت‌های ماهانه خود را مدیریت کنید.

شاید به این مقالات هم علاقه داشته باشید ...